رجانیوز: حالا همه منتظر اعلام نتیجه نهایی مذاکرات هسته ای هستند و می دانند گزینه ای به نام «پایان مذاکرات» معنا ندارد، چرا که در دولت یازدهم یا مذاکرات تمدید می شود و یا به نتیجه نهایی خواهد رسید اما در این بین حامیان دولت منتظرند تا اعلام شود توافق نهایی با ۱+۵ منعقد شده و منتقدان دولت نیز منتظرند ببینند اگر این بار تمدیدی در کار نیست، در توافق نهایی خبری از لغو تحریم ها و رعایت خطوط قرمز هست یا نه؟
پس از نزدیک به دو سال از آغاز مذاکرات ایران و آمریکا در دولت یازدهم بر سر پرونده هسته ای، هنوز خبری از لغو تحریم ها پس از عقب نشینی های ایران نیست، اگرچه برخی از اعضای تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان معتقدند برخی تحریم ها متوقف یا لغو خواهد شد اما در هر صورت باید منتظر گذشت زمان بود تا دید نتیجه دو ساله رفت و آمدهای دیپلمات های ایران و آمریکا به ژنو، لوزان، نیویورک، مسقط و وین چه بوده است؟
در این میان بسیاری از اصلاح طلبان و حامیان دولت معتقدند دستاورد مذاکرات هرچه که باشد، حتی اگر همراه با عبور تیم مذاکره کننده از خطوط قرمز و باقی مانده تحریم ها و امکان دسترسی آژانس به دانشمندان و اماکن نظامی کشور هم باشد، این توافق منجر به تثبیت دولت یازدهم در عرصه سیاسی کشور و زمینه سازی برای فتح مجلس دهم توسط این جریان سیاسی خواهد شد چرا که بواسطه پروپاگاندای رسانه ای و روزنامه های زنجیره ای می توانند به جامعه القا کنند که بهتر از این توافق امکان دیگری وجود نداشته است و در هر صورت «هر توافقی بهتر از توافق نکردن بوده است.»
این طیف معتقدند دولت یازدهم با هر توافقی ولو توافق بد، می تواند خود را قهرمان دیپلماسی معرفی کرده و اصل توافق مقدمه ای ضروری برای قهرمان سازی در عرصه سیاسی کشور در شرایط فعلی است.
در مقابل جریان منتقد دولت نیز معتقد است اولا هر توافقی بهتر از توافق نکردن نیست چرا که با این منطق خطرناک، قرادادهای ترکمنچای، گلستان، ۱۹۱۹، گس گلشاییان و ... در دوره های قاجار و پهلوی نیز قابل دفاع می شود، ثانیا دولت با توجه به حمایت های مقام معظم رهبری این امکان را داشته است که ضمن پرهیز از عجله در روند اجرای توافق و اعلام نیاز برای مذاکره با آمریکا با رعایت خطوط قرمز، به توافق خوبی دست پیدا کند که هم سرنوشت لغو تحریم ها در روز امضای توافق مشخص شود و هم امکان دسترسی جاسوسان آژانس به دانشمندان و اماکن نظامی کشور وجود نداشته باشد.
اما به نظر می رسد با نگاهی معقول به ماجرا می توان نتیجه گرفت که در صورت اصرار دولت بر انجام هر توافقی، ولو توافقی که از خطوط قرمز عبور کرده باشد، نه تنها ظرفیت قهرمان سازی دولت یازدهم در میان افکار عمومی نیز از بین خواهد رفت بلکه با گذشت زمان و آشکار شدن بی ثمر بودن نشانه های توافق بد در وضع اقتصادی جامعه، قهرمان های ساختگی و دوپینگی توسط رسانه ها خیلی زود در میان ملت به «متهمانی» تبدیل خواهند شد که افکار عمومی از آنها انتظار عذرخواهی و جبران تبعات شتابزدگی و تبعات یک توافق بد را خواهد داشت.
لذا منطقی است تا در آخرین ساعات، رییس جمهور محترم، وزیر امور خارجه و دیگر مسئولان ارشد دستگاه سیاست خارجی کشور از زوایه دیگری به ماجرا نگاه کنند و آن اینکه اگر از توافق به هر قیمت و شتابزدگی در اعلام نتیجه نهایی پرهیز شود تا در نهایت یک توافق خوب با حفظ خطوط قرمز نظام منعقد شود، بزرگترین منفعت سیاسی این اقدام را هم ملت و هم دولت خواهند برد و به معنای واقعی کلمه ظرفیت قهرمان سازی برای دولت یازدهم صورت خواهد گرفت. در آن صورت می توان یک جشن بزرگ و اتحاد آفرین بر محور توافقی خوب برگزار کرد که متولیان آن منتقدان دولت خواهند بود. در هر صورت این دولت یازدهم است که باید از بین این دو گزینه انتخاب نهایی را رقم زند؛ توافق خوب یا توافق بد؟!
گفت وگو با دکتر فریدون عباسی درباره هزینه‌های سنگین برجام : 
