دقیقا از کدام دوست و دشمن حرف می‌زنید؟ رییس‌جمهور: خط سیاست ما، با دوستان مروت با دشمنان مداراست

رییس جمهور در سفر به شیراز، منطقی را به عنوان پایه سیاست های دولتش معرفی کرد که پیشتر، بارها عکس آن عمل کرده بود.

 صراط، حسن روحانی در شاه بیت سخنان شاعرانه خود در شهر حافظ و سعدی گفت "در این سرزمین شهریاران سخن یعنی سعدی و حافظ در قرون میانی رنسانس بزرگ فکری و معنوی را به وجود آوردند، سعدی و حافظ نه تنها پاسداران زبان پارسی و ادب و فرهنگ بودند، بلکه دین، زندگی و راه سیاست داخلی و خارجی را به ما آموختند و حافظ شیرین سخن که گفت "آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است، با دوستان مروت با دشمنان مدارا" ، خط سیاست داخلی و خارجی ما را ترسیم کرد."

این اظهارات روحانی در حالی است که عمده انتقادات از او و دولتش در نزدیک به دو سال گذشته، به دلیل عمل به عکس این سیاست بوده است؛ شاید بتوان کوتاه آمدن دولت در مقابل خواسته های دشمنان قسم خورده نظام از جمله در موضوعاتی مانند پرونده هسته ای، تغییر گزینه دولت برای نمایندگی ایران در سازمان ملل، چشم پوشی بر تحریم های جدید آمریکا و اروپا و ... را در خوشبینانه ترین حالت، "مدارا" دانست – هرچند اسامی تندتری برای آن می توان یافت – اما بخش اول این شعار یعنی "با دوستان مروت" هرگز در سیاست های دولت به چشم نیامده است.

تا کنون آمارهای متعددی از توصیفاتی که حسن روحانی و تعدادی از نزدیکان او در دولت، نثار منتقدان کرده اند، جمع آوری شده است که هیچ یک از آنها معنای "با دوستان مروت" را به ذهن متبادر نمی کند.

رییس دولت راستگویان تا کنون توصیفات بی‎قانون، بی‎دین، حسود، افراطی، کاسب تحریم، بی‎شناسنامه، جیب‎بر، دنیاندیده، مستضعف فکری، بیکار، متوهم، دین نشناس، دارای خطای دید، بزدل، سروصدا می کنند، تخریبگر، زندگی شان در تفرقه است، بروند به جهنم، منتقدان فاسد، عقب مانده، مخلوقات ترسو، لرزان، تازه به دوران رسیده‎، هراسان، عصر حجری، هوچی باز، تازه انقلابی شده، کودک، از خلقت خدا ایراد می گیرند، عادت دارند از دیوار بالا بروند و ... را در وصف منتقدانش به کار گرفته است.

به علاوه، بسیاری از دولتی ها نیز این ادبیات روحانی را برای خود انتخاب کرده اند. به طور مثال، آخوندی وزیر راه و شهرسازی در پاسخ به سوالی درباره طرح مسکن مهر گفته است: "مسکن مهر طرح مزخرفی است." 

محمود سریع القلم مشاور روحانی – برخی از دیگر مشاوران روحانی سمت او را به کلی منکر شده اند! – با استفاده از لغاتی مانند لبوفروش و راننده تاکسی، این اقشار را فاقد صلاحیت برای صحبت کردن در امور هسته ای دانسته؛ اکبر ترکان دیگر مشاور روحانی، تلویحا نیمی از مردم – که به روحانی رای نداده اند – را حامی بی قانونی دانست. او همچنین با استفاده از لغات قرمه سبزی و آبگوشت بزباش، توانایی ایرنیان در پیشرفت های علمی را زیر سوال برد.

جهانگیری معاون اول روحانی هم با بیان اینکه "مخالفت‌هایی که در این زمینه [توافق هسته ای] انجام می‌شود از روی حسادت است و برخی می‌گویند چرا این کار را ما انجام ندادیم"! وارد این گود شده است.  محمدباقر نوبخت، سخنگوی دولت هم واژه سخیف را درباره انتقادات از پیاده روی ظریف و کری به کار برده است.

روحانی تابستان گذشته در حمله ای تمام عیار به منتقدان شیوه مذاکرات هسته ای گفت: "هر وقت مذاکرات شروع می‌شود برخی‌ می‌گویند ما داریم می‌لرزیم، به جهنم، بروید و جای گرم برای خود پیدا کنید."

حال سوالی که از روحانی مطرح می شود این است که اگر سیاست دولت "با دوستان مروت با دشمنان مدارا" است، پس دقیقا چه کسانی باید به جهنم بروند؟! احتمالا تنها پاسخی که به این سوال می توان داد، ارائه تعریف متفاوتی از دوست و دشمن است. حتی در این حالت، و با دشمن دانستن منتقدان داخلی نیز، "مدارا" با آنها جایی در سیاست داخلی دولت نداشته است!